Dlaczego tak ważne jest dla nas skrupulatne pilnowanie kalendarza szczepień naszych pacjentów? To właśnie między innymi groźba zachorowania na parwowirozę jest powodem. Brak szczepienia sprawia, że Twój psiak staje się aż 13 razy bardziej wrażliwy na zakażenie tą groźną chorobą!
Parwowirus stanowi śmiertelne niebezpieczeństwo dla psów w każdym wieku, ale szczególnie zagrożone są niezaszczepione zwierzęta, w wieku od 5 tygodnia do 6 miesięcy, oraz te w podeszłym wieku. Parwowiroza wywoływana jest przez wirus z rodziny Parvoviridae (CPV-2), który został odkryty w latach 70, kiedy wywołał wśród psów epidemię zapalenia jelit. Wirus jest niebywale trwały, może być przenoszony nawet na naszych butach i ubraniach. Zarazić mogą się psy, które jeszcze nie wychodzą z domu. Wirus BARDZO długo utrzymuje się w środowisku! Przykładowo, w kale pozostawionym przez zakażonego psa w niskiej temperaturze, może przetrwać ponad sześć miesięcy! Objawy towarzyszące zakażeniu postępują bardzo szybko i są gwałtowne. Wirus atakuje szybko dzielące się komórki w organizmie psiaka, do których należą komórki krypt kosmków jelitowych oraz komórki tkanki limfatycznej i szpiku kostnego! Na skutek zakażenia w jelitach dochodzi do znacznych zaburzeń wchłaniania, utraty wody i cennych elektrolitów, a z powodu powinowactwa wirusa do układu odpornościowego i szpiku- również do zaburzeń odporności i często niedokrwistości.
Do widocznych objawów zakażenia należy:
- wysoka gorączka,
- intensywne wymioty
- nasilająca się biegunka, często z domieszką krwi
- na skutek hipoglikemii, zaburzeń elektrolitowych oraz wynaczynień krwi może również dochodzić do pojawienia się objawów neurologicznych!
Stan pacjenta z godziny na godzinę będzie się pogarszał, a rozwój zakażenia może prowadzić do uszkodzenia wielu narządów w organizmie na skutek reakcji zapalnej, czyli do SEPSY! U szczeniąt może występować również sercowa postać parwowirozy, objawiająca się nagłą dusznością, popiskiwaniem, torsjami i sinicą. Wirus atakuje serca szczeniaków po zakażeniu jeszcze przed urodzeniem lub po urodzeniu do 8 tygodnia życia. Skutkiem ataku wirusa na szybko dzielące się komórki mięśnia sercowego szczeniąt jest śmierć lub trwałe uszkodzenie mięśnia sercowego.
Kiedy Opiekun przyprowadza do nas pupila, którego objawy sugerują nam możliwość zakażenia parwowirozą, w pierwszej kolejności sięgamy po szybki test, do którego potrzebne jest pobranie próbki kału z prostnicy chorego psa. Leczenie parwowirozy jest złożone i może być długotrwałe. Pamiętajcie o regularnym szczepieniu przeciwko chorobom zakaźnym. Kalendarz szczepień pupila zaplanowany zgodnie z najnowszymi wytycznymi ustali z Wami lekarz weterynarii.
Strona używa plików cookies do celów funkcjonalnych oraz statystycznych